داروها و درمان های فوری سردرد

درمان دارویی و فوری سردرد و میگرن

این گروه از داروها برای کاهش علائمی که همراه با سردرد بروز می‌کنند، تجویز می‌شوند. برخی از این علائم شامل دردهای مرتبط با سردرد و یا حالت تهوع و استفراغ ناشی از سردردهای میگرنی می‌باشد. بسیاری از این داروها را می‌توانید بدون تجویز پزشک خریداری کنید، اما برای تهیه برخی دیگر از انواع داروها حتماً باید نسخه پزشک را به همراه داشته باشید. زمانی که این داروها را مصرف می‌کنید از خوردن غذاها، نوشیدنی‌ها و داروهای کافئین‌دار پرهیز کنید. از مصرف داروهای حاوی باربیتورات‌ها (مانند بوتالبیتال) یا مخدرها (مانند کدئین) باید تا حد امکان پرهیز کنید. مصرف آسپرین برای کودکان توصیه نمی‌شود. بسیاری از داروهایی که در گروه داروهای تسکین دهنده علائم سردرد قرار می‌گیرند، نباید توسط کودکان مصرف شوند.

داروهای بدون نسخه

این داروها عبارتند از:

• آسپرین
• استامینوفن، پاراستامول
• ایبوپروفن
• سدیم ناپروکسن

داروهای نسخه‌ای

• آنتی‌متیک پرومتازین HCI (به صورت قرص، شربت، شیاف و یا تزریق)
• کلرپرومازین (به صورت شیاف)
• پروکلرپرازین (به صورت شیاف)
• تری متوبنزامید HCI (به صورت کپسول‌های تزریقی، شربت یا شیاف)
• متوکلوپرامید HCI ( به صورت شربت، قرص و یا تزریق)
• اندانسترون HCI (به صورت شربت، قرص / قرص‌های شکستنی و تزریق)
•  آنتی هیستامین سیپروهپتادین HCI (به صورت قرص و شربت)
• دیفن هیدرامین HCI (به صورت قرص، شربت و ژل مایع)

توجه: ممکن است پزشک برای بیمارانی که بیش از دو بار در هفته از داروهای تسکین دهنده علائم سردرد استفاده می‌کنند، داروهای پیشگیری از سردرد را توصیه کند. علاوه بر این، درمان‌های غیر دارویی مانند ورزش، خواب کافی (حداقل 8 ساعت در طول شب)، مصرف آب به میزان کافی (6 تا 8 لیوان در روز) و رژیم غذایی خاص می‌تواند دفعات حملات سردرد را کاهش داده و نیاز به مصرف داروهای تسکین دهنده درد را برطرف سازد.

درمان فوری سردرد

این داروها در مراحل اولیه بروز سردردهای میگرنی مصرف می‌شوند تا روندی را که باعث بروز سر درد شده است، متوقف سازند. بعلاوه، این داروها علائم سردرد مانند حالت تهوع / استفراغ و حساسیت به نور و صدا را نیز کاهش می‌دهند. این گروه از داروها در صورتی که در هنگام بروز اولین نشانه‌های میگرن مصرف شوند، بیشترین اثربخشی را دارند. برخی از داروها نباید در مرحله اولیه بروز میگرن مصرف شوند. توصیه می‌‌کنیم در مورد مصرف داروها با پزشک خود مشورت کنید. زمانی که سردرد، مخصوصاً سردردهای میگرنی بیشتر از 24 ساعت طول می‌کشد و مصرف دارو در کاهش حملات درد موثر واقع نمی‌شود، مصرف داروهایی که در بخش تزریقات مورد استفاده قرار می‌گیرند، توصیه می‌شود. بخش تزریقات به اتاق‌هایی خاص در بیمارستان‌ها و کلینیک‌ها گفته می‌شود که برای تزریق داروهای درون وریدی مورد استفاده قرار می‌گیرد و  تحت نظارت و کنترل پرستاران قرار دارد. استفاده از درمان‌های فوری سردرد برای کودکان توصیه نمی‌شود.

­­داروهای مورد استفاده در درمان فوری سردرد

این داروها عبارتند از:

• ارگات
• دی هیدرو ارگوتامین
• مزیلات
• تریپ تان‌ها
• سوماتریپتان سوکسینات
• زولمی تریپتان
• ریزاتریپتان
• ناراتریپتان HCI
• آلموتریپتان مالات
• فرواتریپتان سوکسینات
• التریپتان هیدروبرومید

تأثیر مصرف بیش از حد دارو بر سردرد

افراد مبتلا به میگرن دارای یک الگوی روزانه (یا تقریباً منظم) سردرد هستند. در برخی از بیماران حملات سردردهای میگرنی تا حدی تکرار می‌شود که سردرد آن ها شروع و پایان مشخصی ندارد. بروز سردردهای مداوم و یا شدید می‌تواند ناشی از مصرف بسیار زیاد داروهای تسکین دهنده سردرد باشد. مصرف روزانه یا تقریباً منظم داروهایی مانند آسپرین، استامینوفن، ایبوپروفن، مخدرها، باربیتورات‌ها و داروهای کافئین‌دار که بدون تجویز پزشک قابل خریداری هستند و همچنین داروهایی مانند تریپتان‌ها که برای تهیه آن‌ها دستور پزشک لازم است، عملکرد آن قسمت از نواحی مغز که ارسال پیام‌های درد به سیستم عصبی را تنظیم می‌کنند، مختل می‌سازد و سبب تشدید سردرد می‌شود. بعلاوه، مصرف بیش از حد دارو اثربخشی داروهای پیشگیری از سردرد که توسط پزشک تجویز می‌شود را کاهش می‌دهد. عود کردن سردرد ممکن است به دلیل مصرف داروهای آزاد یا تجویزی تسکین دهنده درد به میزان بیش از دو روز در هفته باشد. اگر داروهای آزاد یا تجویزی برای درمان فوری سردرد بیش از حد مصرف شوند، ممکن است با اتمام اثر آخرین دوز دارو، سردرد میگرنی دوباره عود کند و در نتیجه مصرف دارو به طور صعودی افزایش یافته و شدت سردرد نیز بیشتر شود. در چنین مواردی زمانی که مصرف دارو متوقف می‌شود، درد در یک بازه زمانی 6 تا 12 هفتگی رفع می‌گردد.

 

توصیه‌های مفید برای کنترل سردرد

• در مورد نوع سردرد و روش درمان آن مطالعه کنید و خانواده خود را نیز مطلع سازید.
• به الگوی بروز سردردتان توجه کنید.
• از پزشک خود بخواهید که در زمینه سر درد، دستورالعمل‌های کتبی را به شما ارائه کند تا در هنگام وقوع سردرد از آن‌ها پیروی کنید.
• مصرف داروهای درمان فوری سردرد آزاد و تجویزی را به دو روز در هفته محدود کنید. مصرف بیش از حد این داروها می‌تواند سردردتان را افزایش دهد.

هر آنچه درباره کلسترول باید بدانید

کُلِستِرول (به انگلیسی: Cholesterol)، یکی از مولکول‌های زیستی و از دسته استروئید ها در لیپیدها، و نوعی الکل موسوم به استرول است. این مولکول ۲۷ کربنه، ساختار چندحلقه‌ای دارد. نقش عمده آن استحکام و انعطاف‌بخشی به غشا سلولها است. کلسترول نوعی چربی و از مواد مهم غشا است. کلسترول در خون هم وجود دارد. کلسترول خون از دو منبع اصلی تأمین می‌شود: رژیم غذایی و تولید در کبد.

کلسترول رژیم غذایی به‌طور عمده در گوشت، جگر، مغز، تخم مرغ و غذاهای لبنی به بدن می‌رسد. غذاهایی گیاهی کلسترول ندارند. پس از صرف غذا کلسترول از طریق روده جذب و سپس همراه با تری گلیسیریدها درون پوششی پروتئینی بسته‌بندی می‌شود. این ترکیب چربی-پروتئین کیلومیکرون نام دارد. کبد هم می‌تواند کلسترول را از خون بردارد و هم آن را تولید و به درون خون بریزد. پس از صرف غذا کبد کیلومیکرون را از خون برداشته و در مدت زمان میان‌وعده‌های غذایی کلسترول را تولید و درون گردش خون می‌ریزد.

 

تفاوت کلسترول خون و کلسترول غذایی
کلسترول را می‌توان به دو دستهٔ کلی تقسیم کرد:

• کلسترول غذایی: منظور همان کلسترولی است که در غذایی که خورده می‌شود وجود دارد. این عنصر غذایی بسیار شبیه به شکر، چربی، پروتئین، ویتامین‌ها و املاح معدنی است. این نوع کلسترول تنها در محصولات حیوانی یافت می‌شود و همان چیزی است که در برچسب‌های مواد غذایی مشاهده می‌شود.
• کلسترول خون: این نوع کلسترول در کبد ساخته می‌شود و همان چیزی است که در آزمایشگاه اندازه گیری می شود.
• کلسترول خون و کلسترول غذایی، با اینکه از نظر شیمیایی یکسان هستند، اما این بیانگر یکسان بودن آن‌ها در هر مورد نیست. به همین دلیل است که تأثیر خوردن کلسترول غذایی بر سلامت می‌تواند تا حد بسیار زیادی متفاوت از پیامدهای داشتنِ کلسترول خون بالا ( آنچه که در آزمایشگاه های تشخیص طبی اندازه گیری می شود) باشد.

تفاوت کلسترول LDL و کلسترول HDL

مقدار زیاد کلسترول ال‌دی‌ال با بیماری‌های کرونری قلب در ارتباط است و به آن «کلسترول بد» گویند. لیپوپروتئین ال‌دی‌ال کلسترول را روی دیواره رگ‌ها نشانده و موجب شکل‌گیری ماده سخت و ضخیمی که همان پلاک کلسترول است می‌شود. با گذشت زمان پلاک کلسترول موجب ضخیم‌شدن دیواره رگ و نازک‌شدن مجرای عبور خون می‌شود. این فرایند تصلب شرائین (آترواسکلروسیس) نامیده می‌شود.

چون لیپوپروتئین اچ‌دی‌ال با برداشتن کلسترول از دیواره شریان و بردن آن به کبد از تشکیل ممتحن جلوگیری می‌کند، «کلسترول خوب» نامیده می‌شود؛ بنابراین مقدار ال‌دی‌ال بالا و اچ‌دی‌ال پایین، از فاکتورهای خطر ایجاد تصلب شریان است در حالی که نسبت پایین ال‌دی‌ال به اچ‌دی‌ال برای بدن بسیار سودمند است.

هنگامی که ال‌دی‌ال بالا می‌رود کبد نه تنها کلسترول را تولید و به داخل خون می‌ریزد؛ بلکه می‌تواند آن را از گردش خون بردارد. حذف سریع کلسترول ال‌دی‌ال از خون و کاهش آن، با تعداد گیرنده‌های فعال روی سطح سلول‌های کبدی مرتبط است.

دو عامل ارث و رژیم غذایی تأثیر چشم‌گیری بر ال‌دی‌ال و اچ‌دی‌ال و کلسترول فرد دارند. برای نمونه هاپیرکلسترولمیای فامیلی اف‌اچ یک اختلال ارثی است که در ان شخص بیمار دچار کمبود و نداشتن گیرنده‌های ال‌دی‌ال روی سطح سلول‌های کبدی می‌شود. در نتیجه افراد مبتلا تمایل بیشتری به پیشرفت تصلب شرائین و بیماری‌های ایسکمیک قلبی در سنین بالاتر دارند.

رژیم‌های غذایی که دارای مقدار بالای چربی‌های اشباع و کلسترول هستند موجب افزایش مقدار ال‌دی‌ال خون می‌شوند. تری گلیسیریدها براساس ساختمان شیمیایی‌شان به دو گروه اشباع و غیراشباع طبقه‌بندی می‌شوند. چربی‌های اشباع از گوشت و محصولات لبنی تأمین می‌شوند و می‌توانند مقدار کلسترول خون را بالا ببرند. همچنین برخی از روغن‌های گیاهی که از نارگیل، نخل و کاکائو تهیه می‌شوند هم چربی اشباع بالایی دارند.

 

کلسترول
واژه کلسترول از یونان باستان chole- (زرداب) و Stereos (جامد) با یک پسوند OL – که از الکل گرفته می‌شود تشکیل شده و یک مولکول سازنده است. این یک استرول (یا استروئید اصلاح شده‌است) و ساختار غشاء مناسب نفوذپذیری و سیالیت را فراهم می‌کند. کلسترول از مولکول‌های چربی محسوب می‌شود.

افزون بر این اهمیت در سلول‌ها، کلسترول هم چنین به عنوان یک ماده متشکله برای تولید زیستی هورمون‌های استروئیدی، اسیدهای صفراوی و ویتامین D کمک می‌کند. کلسترول استرول اصلی تولید شده توسط حیوانات است. در تمام سلول‌ها درمهره داران کلسترول تولید می‌شود البته جگر (کبد) نوعاً مقدار بیشتری تولید می‌کند. اغلب به‌طور کاملی درمیان پروکاریوتها (مانند باکتری) غائب است، اگر چه برخی استثناها وجود دارد مانند مایکوپلاسماها، که برای رشد کلسترول نیاز دارند. فرانسوز پولیتیر اولین کلسترول را در شکل جامد در سنگ کیسه صفرا در سال۱۷۶۹ مشاهده کرد. اگرچه این ماده جامد در سال ۱۸۱۵ توسط میشائل جورول کلسترول نامیده شده‌است.

 

منابع تغذیه
چربی‌های حیوانی مخلوط و ترکیب پیچیده‌ای از تری گلیسیریدها، با مقدار کمتری از فسفولیپیدها و کلسترول هستند لذا تمام غذاهای دارای چربی حیوانی حاوی کلسترول می‌باشند. منابع عمده تغذیه کلسترول شامل پنیر، زرده تخم مرغ، گوشت، گوشت خوک، مرغ، ماهی و میگو می‌شود. شیر انسان نیز شامل مقادیری از کلسترول می‌باشد.

کلسترول درمقادیر قابل توجه درمنابع گیاهی وجود ندارد.. به علاوه محصولات گیاهی مانند دانه‌های کتان و بادام که دارای محتویات شبیه کلسترول هستند، که فیتواسترول (phytosterol) نامیده می‌شوند، عقیده بر این است که فیتوسترول‌ها با کلسترول برای جذب در روده‌ها رقابت می‌کنند. فیتوسترول می‌تواند از طریق استفاده از غذاهای عملکردی دارای فیتوسترول تکمیل شود یا نوتراسیوتیکالها که به‌طور گسترده‌ای همان‌طور که یک راندمان کاهش کلسترول LDL اثبات شده دارد تشخیص داده می‌شود. راهنماهای مکمل کنونی دوزهایی از فیتوسترول‌ها در ۰/۳–۱۰۶ گرم هر روز را پیشنهاد می‌کنند که این میزان در یک پژوهش اخیر ۸٫۸٪ کاهش درکلسترول LDL در یک دوز متوسط ۵/۲۰ گرم درروز را نشان می‌دهد. اگرچه، منافع یک مکمل رژیم غذایی با فیتوسترول مورد سؤال قرارگرفته‌است.

دریافت چربی نقش مهمی در سطح کلسترول خون بازی می‌کند. این تأثیر تصور شده‌است که توسط تغییراتی درکمیت کلسترول و لیپوپروتئین‌ها به وجود می‌آید که توسط بدن ترکیب شده‌است. جایگزینی کربوهیدراتهای تغذیه‌ای با چربی‌های اشباع نشده چند قطبی و تک قطبی نشان داده شده‌است که سطوح کلسترول کلی و سرم LDL را کاهش می‌دهد و سطح سرم HDL را افزایش می‌دهد، در حالیکه جایگزین کردن کربوهیدرات‌ها با چربی اشباع شده HDL و LDL و سطح کلسترول کلی را افزایش می‌دهد. چربی‌های ترانس نشان داده‌اند که سطوح HDL را کاهش و سطوح LDL را افزایش می‌دهد. براساس چنین شواهدی و شواهد HDL پایین و سطح LDL بالا در بیماری‌های قلبی عروقی نشان می‌دهد. بسیاری از افراد تحت رژیم کاهش LDL کلسترول از تغییر در رژیم به علاوه دیگر اصلاحات روش زندگی اختصاص داده‌اند. USDA، پیشنهاد می‌کند که آن‌هایی که می‌خواهند کلسترول شان را از طریق یک تغییر در رژیم کاهش دهند می‌بایست کمتر از ۷ درصد از انرژی روزانه‌شان از چربی اشباع شده دارد مصرف کنند و کمتراز ۲۰۰ میلی‌گرم کلسترول در روز. پژوهش‌ها نشان داده‌اند که یک افزایش درمصرف چربی‌های اشباع شده و کلسترول، کلسترول کلی خون را کاهش می‌دهد.

 

کلسترول پایین
به‌طور غیرمعمول سطح پایین کلسترول را هیپو کلسترول می‌نامند، پژوهش در مورد دلایل این حالت نسبتاً محدود است، اما برخی مطالعات یک ارتباط با افسردگی، سرطان و خون‌ریزی مغزی را دیده‌اند. درکل، سطح کلسترول پایین به نظر می‌رسد یک نتیجه باشد، تا یک دلیل، از بیماری‌های اشاره شده یک بیماری ژنتیکی در ترکیب کلسترول باعث سندرم اسمیت – لملی – اپتیز می‌شود، که اغلب همراه با سطح پلاسما پایین کلسترول می‌باشد.

 

آزمایش کلسترول
انجمن قلب آمریکا آزمایش سنجش کلسترول خون را هر ۵ سال برای افراد ۲۰ سال یا مسن تر پیشنهاد می‌کند. نمونه خون بعد از ۱۲ ساعت ناشتا گرفته می‌شود، یا از یک وسیله خانگی نشان دهنده کلسترول استفاده شده‌است تا یک پروفایل لیپوپروتئین را معین کند. این روش کلسترول کل را اندازه می‌گیرد. پروفایل لیپوپروتئین LDL کلسترول بد، HDL کلسترول خوب و تری گلیسیریدها را اندازه می‌گیرد. پیشنهاد شده‌است که کلسترول حداقل هر ۵ سال یک بار آزمایش شود اگر شخصی کلسترول کلی (m mol)/L 2/5 یا بیشتر (mg/dL 200) دارد، یا اگر یک مرد با سن بالای ۴۵ یا یک زن با سن بالای ۵۰ کلسترول خوب (HDL) کمتر از 1 (m mol)/L (mg/dL40) دارد از عوامل خطر بالای بیماری‌های قلبی عروقی می‌باشد. سایر عوامل خطر فشار خون بالا، LDL بالا، سابقه خانوادگی CAD و سیگار کشیدن می‌شود.

بتازگی محققان گروه ژنتیک و میکروبیولوژی دانشگاه نیومکزیکو اعلام کردند که موفق به توسعه واکسنی شده‌اند که کلسترول بد (LDL) را کاهش می‌دهد. واکسن تولید شده توسط محققان این دانشگاه با مهار یک پروتئین تنظیم‌کننده کلسترول به نام PCSK9، می‌تواند یک روش مطمئن جایگزین برای استاتین باشد. نتایج این واکسن روی موش و میمون موفقیت‌آمیز بوده‌است.

 

منبع: wikipedia

دلایلی که باید ویتامین k مصرف کنیم

چرا باید ویتامین K مصرف کنیم؟
ویتامین K نقش مهمی در کمک به لخته شدن خون و جلوگیری از خونریزی بیش از حد دارد. برخلاف بسیاری از ویتامین‌های دیگر، این ویتامین به طور معمول به عنوان مکمل رژیم غذایی مورد استفاده قرار نمی‌گیرد.
ویتامین K در واقع گروهی از ترکیبات است. مهم‌ترین این ترکیبات ویتامین K1 و ویتامین K2 هستند. ویتامین K1 از سبزیجات برگ‌دار و برخی سبزیجات دیگر به دست می‌آید. ویتامین K2 به طور عمده از گوشت، پنیر و تخم‌مرغ تهیه و توسط باکتری‌ها ساخته می‌شود.
اخیراً در تحقیقی به برخی از افراد برای درمان پوکی استخوان، ویتامین K2 داده شد، اما نتایج تحقیقات متناقض است و در این مرحله اطلاعات کافی وجود ندارد که بتوان از ویتامین K2 برای پوکی استخوان استفاده کرد.

 

کمبود ویتامین K چه عوارضی دارد؟
کمبود این ویتامین می‌تواند خطر خونریزی کنترل نشده را افزایش دهد. اگرچه کمبود ویتامین K در بزرگسالان نادر است، اما در نوزادان تازه متولد شده بسیار رایج است. یک‌بار تزریق این ویتامین به نوزادان مشکلی ندارد و استاندارد است. همچنین از این ویتامین برای خنثی کردن اثرات کومادین که نوعی رقیق کننده خون است، استفاده می‌شود. هر چند کمبود این ویتامین بسیار نادر است اما خطر مبتلا شدن به کمبود این ویتامین افزایش پیدا می‌کند اگر:

• بیماری داشته باشید که در جذب دستگاه گوارش تاثیر داشته باشد، مانند بیماری کرون یا بیماری سلیاک فعال.
• داروهایی مصرف کنید که در جذب این ویتامین تداخل ایجاد کنند.
• به شدت دچار سوء تغذیه شده باشید.
• به شدت الکل مصرف کنید.
• در این موارد ممکن است پزشکان و متخصصان تغذیه برای جبران کمبود این ویتامین، مکمل ویتامین K تجویز کنند.
• استفاده از این ویتامین برای درمان سرطان، حالت تهوع و استفراغ، واریس و برخی دیگر از بیماری‌ها و مشکلات غیرقابل تایید است و هنوز تاثیر ویتامین K بر این مشکلات ثابت نشده است.

چه مقدار ویتامین K باید مصرف کنید؟
مقدار کافی این ویتامین برای مصرف در جدول زیر نشان داده شده است. بیشتر افراد به میزان کافی ویتامین K را از رژیم غذایی خود دریافت می‌کنند.

تا به‌حال هیچ تاثیر منفی از مصرف مقدار ویتامین K موجود در غذا یا مکمل‌ها ثبت نشده است. اما این بدان معنا نیست که مصرف بیش از حد این ویتامین مشکلی ایجاد نکند. محققان حداکثر دوز مصرفی برای مصرف این ویتامین را مشخص نکرده‌اند.

 

آیا می‌توانید ویتامین K را به طور طبیعی از غذاها دریافت کنید؟
منابع خوب و طبیعی این ویتامین شامل موارد زیر است:

• سبزیجات مانند اسفناج، مارچوبه و کلم بروکلی
• حبوبات مانند لوبیا سبز

همچنین می‌توانید نیاز روزانه خود را با غذاهایی که مقادیر کمتری از این ویتامین دارند برآورده کنید، برای مثال:

• تخم‌مرغ
• توت‌فرنگی
• گوشت (مخصوصا جگر)

 

خطرات مصرف ویتامین K چیست؟
عوارض جانبی این ویتامین در دوزهای توصیه شده نادر است.
تداخلات مصرفی با دیگر داروها. بسیاری از داروها می‌توانند با اثرات این ویتامین تداخل داشته باشند. این داروها شامل آنتی‌اسیدها، رقیق‌کننده‌های خون، آنتی‌بیوتیک‌ها، آسپرین و داروهای سرطان، تشنج، کلسترول بالا و برخی شرایط دیگر هستند.
خطرات. هرگز نباید از مکمل‌های ویتامین K استفاده کنید مگر اینکه پزشک یا متخصص تغذیه به شما بگوید. افرادی که از کومادین برای مشکلات قلبی، اختلالات لخته شدن خون یا سایر شرایط استفاده می‌کنند، ممکن است نیاز داشته باشند رژیم غذایی خود را کاملا تحت نظر داشته باشند تا میزان ویتامین K مصرف شده را کنترل کنند. این افراد نباید از مکمل‌های ویتامین K استفاده کنند، مگر اینکه توسط پزشک توصیه شده باشد.

خواص مرهم سیاه و طرز تهیه آن در خانه

مرهم سیاه خاصیت ضد باکتری و ضد التهاب موثری دارد و بهترین اثر آن درمان مشکلات پوستی مانند زگیل، آکنه، لکه‌های پوستی و نیش حشرات است. مصرف مرهم سیاه رطوبت پوست‌تان را حفظ کرده و از رسیدن سموم به پوست جلوگیری می‌کند. در گذشته این داروی سنتی برای بیرون کشیدن عفونت، چرک و غده‌های زیرپوستی و خارج کردن آن‌ها بدون نیاز به جراحی استفاده می‌شده است. این مرهم مصرف بیرونی دارد و نکته‌ی مهم این است که سرعت عمل آن در درمان سریع‌تر از هر ماده‌ی طبیعی دیگر است. البته فراموش نکنید خوردن این دارو آسیب‌رسان است.  

عناصر تشکیل‌دهنده مرهم سیاه

• مرهم سیاه از چند ماده‌ی طبیعی ساخته می‌شود که هر کدام خواص دارویی فراوانی دارند. روغن کرچک خواص ضد التهابی دارد و باعث کاهش آکنه می‌شود و پوست را مرطوب نگه می‌دارد.
• روغن نارگیل یک مرطوب‌ کننده‌ی کاملا طبیعی و ضد عفونی ‌کننده است و تحریکات پوستی را بهبود می‌بخشد.
• سیاه دانه نیز از پرخاصیت‌ترین دانه‌های گیاهی محسوب می‌شود.
• رنگ سیاه این پماد شگفت انگیز از زغال است که به ترمیم سریع و بازگرداندن درخشش پوست کمک می‌کند. زغال سیاه توانایی جلوگیری رسیدن مواد مضر به پوست را دارد، همچنین کمک می‌کند احساس خارش و سوزش حاصل از پشه گزیدگی‌ها بسیار کمتر شود.
• خاک رس خواصی مانند کربن فعال دارد و نوعی مرهم بدون چربی است، موم یک عامل اتصال بافت‌ها به یکدیگر است که بافت‌های آسیب دیده را ترمیم می‌کند و روغن بهار نیز یک روغن ضد التهاب و ضد باکتری است.

طرز تهیه مرهم سیاه

• سه قاشق چای‌خوری خاک رس را همراه با سه قاشق چای‌خوری زغال در ظرف بزرگی بریزید،
• سپس روغن کرچک، نارگیل و بهار (از هر کدام نصف فنجان) به آن اضافه کرده.
• دو قاشق چای‌خوری موم را ذوب کنید و روی بخار آب قرار دهید.
• مخلوط موم ذوب شده و مواد دیگر را با هم مخلوط کرده و در یک ظرف شیشه‌ای بریزید.
• در ظرف را محکم ببندید و اجازه ندهید هوا به داخل ظرف نفوذ کند.
• به این شکل می‌توانید مرهم را برای مدت طولانی در هوای نسبتا معتدل نگهداری کنید
• روزانه یک تا دو مرتبه از این مرهم را روی پوست خود ماساژ دهید.

بیماری ام اس (MS) چه علائم و راه های درمانی دارد؟

ام اس (فلج چندگانه) یک بیماری پیچیده است و به همین ترتیب درمان آن نیز پیچیده است. اگرچه هیچ درمانی برای علائم بیماری ام اس وجود ندارد، اما داروها و روش‌های درمانی زیادی برای درمان بسیاری از علائم بیماران وجود دارد. مطالعات نشان می‌دهد که درمان به موقع بیماری ام اس می‌تواند آسیب وارده به سیستم عصبی مرکزی را کاهش دهد و احتمالاً روند پیشرفت بیماری را کُند می‌کند. چهار نوع بیماری ام اس وجود دارد. نام آن‌ها مطابق با روش عملکردشان روی بدن در طول زمان، انتخاب شده است.

چهار نوع بیماری ام اس

• ام اس عود کننده. فرونشانده شده (RRMS). این نوع رایج‌ترین شکل بیماری ام اس است. حدود 85 درصد از افرادی که ام اس دارند، در ابتدا در نوع RRMS تشخیص داده می‌شوند. افراد مبتلا به RRMS در هنگامی که علائم جدید در آن‌ها ظاهر می‌شوند، دوره‌های موقتی به نام برگشت یا عود دارند (عود و تشدید یا بد شدن).
• ام اس پیش‌رونده ثانویه (SPMS). در این نوع ام اس، به طور پیوسته و در طول زمان علائم بدتر می‌شوند، همراه با عود کردن و بهبود یافتن و یا بدون آن‌ها. اکثر افرادی که در نوع RRMS تشخیص داده می‌شوند در برخی درجات به نوع SPMS انتقال می‌یابند.
• ام اس پیش‌رونده اولیه (PPMS).این نوع از بیماری ام اس خیلی رایج نیست و فقط حدود 10 درصد از افرادی که ام اس دارند در این دسته قرار می‌گیرند. PPMS با مشخصه‌ی بدتر شدن علائم از آغاز و به صورت آرام و بدون هیچ عود یا بهبودی، توصیف می‌شود.
• ام اس پیش‌رونده - عود کننده (PRMS). یک شکل نادر (حدود 5 درصد) بیماری ام اس، PRMS است. PRMS با مشخصه‌ی پیوسته بدتر شدن حالت بیماری از آغاز (همراه با عود کردن بحرانی اما بدون بهبود یافتن) و همراه با بهبودی یا بدون آن، توصیف می‌شود.

 

علائم و نشانه‌ها
بیماری ام اس می‌تواند باعث طیف گسترده‌ای از علائم شود و می‌تواند روی هر قسمت بدن تأثیر بگذارد. هر شخصی با توجه به شرایطش به طور متفاوت تحت تأثیر قرار می‎گیرد.

علائم غیرقابل پیش‌بینی هستند. در برخی افراد علائم به طور پیوسته و در طول زمان توسعه پیدا می‌کنند و بدتر می‌شوند، در حالی که این علائم برای دیگران گذرا است.

دوره‌هایی که در آن علائم بدتر می‌شوند با نام «عود» شناخته می‌شوند. دوره‌هایی که در آن علائم بهبود می‌یابند یا ناپدید می‌شوند با نام «بهبودی» شناخته می‌شوند.

برخی از علائم شایع بیماری ام اس عبارتند از:

• خستگی
• مشکلات بینایی
• بی‌حسی و سوزن سوزن شدن
• گرفتگی، سفتی و ضعف عضلات
• مشکلات حرکتی
• درد
• مشکل داشتن در فکر کردن، یادگرفتن و برنامه‌ریزی کردن
• افسردگی و اضطراب
• مشکلات جنسی
• مشکلات مثانه
• مشکلات روده و شکم
• سخت سخن گفتن و بلعیدن

اغلب افراد مبتلا به بیماری ام اس تنها تعداد کمی از این علائم را دارند.

درمان  بیماری ام اس

درمان بیماری ام اس به علائم خاص و مشکلاتی که شخص دارد وابسته است. درمان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• درمان عود کردن علائم ام اس (با داروهای استروئید)
• درمان علائم خاص ام اس
• درمان به منظور کاهش تعداد عود کردن‌ها یا حملات (درمان اصلاح‌کننده بیماری)
• روش‌های درمان دوره «عود»

معمولاً شامل دو روش زیر است:

• یک دوره پنج روزه‌ی مصرف قرص‌های استروئید در خانه
• تزریق داروی استروئید در بیمارستان به مدت سه تا پنج روز

استروئیدها می‌توانند به سرعت به بهبودی بیمار از دوره عود کمک کنند، اما آنها از عود کردن‌های بعدی جلوگیری نمی‌کنند و بدتر شدن ام اس در طول زمان را متوقف نمی‌کنند. استروئیدها فقط برای یک دوره کوتاه استفاده می‌شوند تا از بروز عوارض احتمالی جانبی آنها مانند پوکی استخوان (استخوان‌های ضعیف)، افزایش وزن و دیابت جلوگیری شود، هرچند برخی افراد باز هم این مشکلات را تجربه خواهند کرد. در صورت امکان استروئیدها را بیشتر از سه بار در سال استفاده نکنید تا خطر عوارض جانبی کاهش پیدا کند.

درمان علائم خاص بیماری ام اس
اغلب برای افراد مبتلا به ام اس شُل‌کننده‌های عضلانی پیشنهاد می‌شود. دلیلش این است که شُل‌کننده‌های عضلانی به علائم بسیار رایج ام اس ازجمله درد، گرفتگی و خستگی کمک می‌کنند. تسکین این علائم همچنین می‌تواند به کاهش افسردگی کمک کند. داروهایی که برای سفتی عضلات وجود دارند عبارتند از:

• باکلوفن (Lioresal)
• سیکلوبنزاپرین (Flexeril)
• دیازپام (Valium)
• تیزانیدین (Zanaflex)
• داروهایی که برای درمان خستگی استفاده می‌شوند ممکن است شامل هیدروکلرید آمانتادین (Symmetrel) و مودافینیل (Provigil) باشد. اغلب فلوکستین (Prozac) نیز تجویز می‌شود زیرا این داور هم با خستگی و هم با افسردگی مبارزه می‌کند.

بیش از دوازده نوع داروی تجویزشده برای مشکلات مثانه (مانند بی‌اختیاری در ادرار) مرتبط با ام اس وجود دارد. به نظر می‌رسد کارآمدترین داروها برای یبوست و مشکلات روده، نرم‌کننده‌های مدفوع باشد.

درمان‌های اصلاح‌کننده بیماری

ورزش درمانی
خستگی نقش بزرگی در زندگی افراد مبتلا به ام اس بازی می‌کند. وقتی شما خسته‌اید، احساسی برای ورزش کردن ندارید. متأسفانه هرچه کمتر ورزش کنید، احساس خستگی بیشتری می‌کنید. به همین دلیل لازم است ورزش درمانی (PT) به دقت برای بیماران مبتلا به ام اس دنبال شود. مواردی مانند مداومت بر جلسات کوتاه مدت و افزایش ورزش در طول زمان عوامل مهمی هستند. برنامه WA PT که به پیشرفت بیماری می‌پردازد ممکن است شامل خدمات حرفه‌ای همراه با فعالیت‌های مراقبت از خود مانند برنامه ورزش در خانه، آب درمانی و یا یک برنامه تناسب اندام در یک باشگاه ورزشی باشد. بیرون رفتن از خانه برای ورزش کردن همچنین می‌تواند به بهبود افسردگی و انزوای اجتماعی که آفتی برای بیماران مبتلا به ام اس است، کمک کند.

حرکات و فعالیت‌های مداوم برای مبارزه با بیماری ام اس بسیار لازم و حیاتی است. هنگامی که برنامه ورزشی خود را طراحی و تدوین می‌کنید، مطمئن شوید که ورزش‌های اساسی کششی که می‌توان آنها را در حالت نشسته و یا در حالت خواب انجام داد را نیز به برنامه ورزشی خود اضافه کرده‌اید. وقتی شما با آن ورزش‌ها احساس راحتی کردید، ورزش‌های بیشتری مانند پیاده‌روی، ورزش در آب و یا رقص را نیز به برنامه خود اضافه کنید. هر چیزی که شما می‌توانید آن را با دیگران انجام دهید، به خصوص ورزش‌هایی که واقعاً از آن‌ها لذت می‌برید، کمک‌بخش خواهد بود.

 

درمان‌های جایگزین
ممکن است افراد مبتلا به بیماری ام اس برای کاهش علائم بیماری از درمان‌های مکمل و جایگزینی استفاده کنند.

طب سوزنی

• درمان با زهر زنبور
• ورزش کردن
• رژیم‌های غذایی کم‌چرب
• درمان مغناطیسی
• ماساژ
• فکر کردن همراه با تمرکز حواس
• ویتامین D و کلسیم
• یوگا و بازتاب شناسی

انجام تمرین یوگا به صورت منظم می‌تواند به کاهش خستگی و بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به ام اس کمک کند. اگر شما علاقه‌مند به شروع ورزش یوگا هستید، از انجام حرکت‌های دشوار اجتناب کنید زیرا ممکن است درد و سفتی مفاصل را بدتر کند.

بازتاب‌شناسی شامل وارد آوردن فشار به صورت دستی روی نقاط خاصی از پاها، دست‌ها و یا گوش‌هایتان است. اعتقاد بر این است که این کار بین اعضای بدن ارتباط برقرار می‌کند. شواهدی که تأثیر این روش درمانی را برای ام اس تأیید کند ضعیف است اما شواهد نشان می‌دهد که بازتاب شناسی به درمان حس سوزن سوزن شدن، بی‌حسی و دیگر احساس‌های پوستی مرتبط با بیماری ام اس کمک می‌کند.

بسیاری از افراد مبتلا به ام اس از ماساژ درمانی استفاده می‌کنند تا آرامش پیدا کنند، تنش عضلانی آن‌ها کاهش یابد و همچنین استرس و افسردگی آنها نیز کم شود.

طب سوزنی که شامل وارد کردن سوزن‌های بسیار نازک به نقاط خاصی از بدن است، در بین افراد مبتلا به ام اس یک روش محبوب برای تسکین درد است. برخی احساس می‌کنند طب سوزنی به گرفتگی عضلات و مشکلات مثانه نیز کمک می‌کند، هرچند شواهد علمی این احساسات تأیید نشده است. 

اگر شما مبتلا به ام اس هستید، ورزش کردن می‌تواند برای شما بسیار مفید باشد. پیاده‌روی و ایروبیک در آب برای افراد مبتلا به ام اس بسیار مفید هستند، زیرا این ورزش‌ها نسبت به ورزش‌های شدید کمتر باعث خستگی یا گرمازدگی و عرق کردن می‌شود.

 

ام اس و رژیم غذایی

• ارتباط بین بیماری ام اس و رژیم غذایی به طور کامل شناخته نشده است، اما یک برنامه غذایی خوب و متعادل به طور یقین می‌تواند به سلامت عمومی کمک کند. گفته شده است که دنبال کردن یک رژیم غذایی کم‌چرب و گیاهی برای بیماران مبتلا به ام اس بی‌خطر و آسان است.
• ویتامین D و کلسیم به ساخت استخوان‌هایی قوی کمک می‌کنند که این نقش مهم است زیرا اکثر افراد مبتلا به ام اس در معرض خطر نازک شدن استخوان و پوکی استخوان هستند (یا در حال حاضر مبتلا هستند).
• اگر شما کمتر تحرک دارید و فعالیت فیزیکی شما کم است، در معرض خطر بیشتری هستید. همچنین اگر داروی استروئید مصرف می‌کنید، خطر ابتلا به پوکی استخوان بیشتر است زیرا این داور می‌تواند استخوان‌ها را نازک کند.
• شما می‌توانید کلسیم را از محصولات لبنی، تخم مرغ و سبزیجات برگ‌دار و سبزرنگ مانند اسفناج دریافت کنید. همچنین می‌توانید از مکمل‌های کلسیم استفاده کنید.

 

دیگر درمان‌های جایگزین برای بیماری ام اس

• درمان مغناطیسی شامل قرار دادن آهنربا روی پوست یا نزدیک پوست است. برخی شواهد متوسط نشان می‌دهد که درمان مغناطیسی می‌تواند به کاهش خستگی کمک کند.
• درمان با نیش زنبور عسل نیز برای درمان بیماران مبتلا به ام اس استفاده می‌شود. برخی پزشکان معتقدند که این روش می‌تواند باعث کند شدن پیشرفت بیماری و کاهش علائم شود. روش زهر زنبور عسل معمولاً به صورت آمپول و چندین بار در هفته اجرا می‌شود.

موارد مصرف لوزارتان، روش مصرف و عوارض آن

لوزارتان چیست؟
لوزارتان (به انگلیسی: Losartan و نام تجاری: کوزار) یا لوزارتان پتاسیم از داروهای تجویزی متعلق به گروه دارویی مسدود کننده های گیرنده آنژیوتانسین 2 است که باعث آرامش رگ های خونی شده و از تنگ شدن آن ها جلوگیری می کند. مصرف لوزارتان به بهبود جریان خون کمک می کند.

موارد مصرف لوزارتان

• لوزارتان برای درمان فشار خون بالا تجویز می شود و به کاهش خطر بروز سکته، حمله قلبی و مشکلات کلیوی در بیماران دیابتی کمک می کند.
• این دارو خطر بروز سکته مغزی در بیماران مبتلا به فشار خون بالا و افرادی که دچار بزرگ شدن قلب شده اند را کاهش می دهد و باعث کند شدن آسیب کلیوی در مبتلایان به دیابت نوع 2 که فشار خون بالا دارند می شود.
• از این دارو گاهی برای درمان نارسایی احتقانی قلب نیز استفاده می شود.

نکته مهم: داروی لوزارتان ممکن است با اسامی تجاری گوناگونی در بازار عرضه شود که در این مطلب تنها به یکی از آن ها اشاره شده است.

نحوه مصرف لوزارتان

لوزارتان را طبق دستور پزشک که معمولا 1 بار در روز می باشد به تنهایی یا با غذا میل کنید.

• دوز مصرف دارو به شرایط پزشکی بیمار و پاسخ بدن به درمان بستگی دارد.
• حتی اگر بعد از مدتی احساس بهتری پیدا کرده اید به مصرف دارو در دوره درمان ادامه دهید زیرا اکثر افراد مبتلا به فشار خون بالا احساس بیماری ندارند.
• بعد از مصرف لوزارتان از بلند شدن سریع از حالت نشسته یا خوابیده اجتناب کنید، این کار باعث بروز سرگیجه می شود. در دوره درمان حتما فشار خون خود را به طور مرتب کنترل کنید. در کنار مصرف دارو درباره تغییرات سبک زندگی مانند مدیریت استرس، ورزش و تغییرات در رژیم غذایی که می تواند در اثربخشی این دارو تاثیر داشته باشد با پزشک صحبت کنید. بدون مشورت با پزشک از تغییر دارو و استفاده از داروی جایگزین قرص لوزارتان اجتناب کنید. در صورتی که بعد از 3 هفته وضعیت بیماری بهبود نیافته یا تشدید شود – مثلا فشار خون افزایش یابد – با پزشک مشورت کنید.

 

لوزارتان اچ

لوزارتان اچ یا هیزار در واقع ترکیبی از دو داروی لوزارتان و هیدروکلروتیازید – نوعی دیورتیک دوز پایین – می باشد که اثر کاهندگی فشار خون آن نسبت به لوزارتان بیشتر است.

عوارض جانبی لوزارتان

• در صورت بروز هر یک از علائم واکنش های آلرژیک همچون کهیر، مشکل تنفسی، ورم صورت، لب ها، زبان یا گلو با اورژانس تماس بگیرید.
• مصرف لوزارتان در موارد بسیار نادر ممکن است باعث تجزیه و کاهش بافت ماهیچه ای اسکلتی شود که به نارسایی احتمالی کلیه منجر می شود، بنابراین اگر دچار درد عضلانی، حساسیت یا ضعف غیر طبیعی هستید سریع با پزشک تماس بگیرید به خصوص اگر علائم با تب، خستگی غیر طبیعی و تیره شدن ادرار همراه باشد.

در صورت بروز علائم زیر بعد از مصرف لوزارتان با پزشک تماس بگیرید:

• احساس شبیه غش کردن
• درد یا سوزش هنگام ادرار کردن
• رنگ پریدگی پوست، احساس سبکی سر یا تنگی نفس، ضربان قلب تند، مشکل تمرکز
• خس خس سینه، درد قفسه سینه
• خواب آلودگی، گیجی، تغییرات رفتاری، افزایش تشنگی، کاهش اشتها، حالت تهوع و استفراغ
• ورم، افزایش وزن، احساس تنگی نفس، کاهش غیر طبیعی ادرار یا قطع شدن ادرار
• علائم افزایش سطح پتاسیم بدن شامل ضربان قلب آهسته و ضعیف، ضعف عضلانی، احساس سوزن سوزن شدن

عوارض جانبی شایع لوزارتان شامل موارد زیر می باشد:

• علائم سرماخوردگی یا آنفلوآنزا مانند گرفتگی بینی، عطسه، گلو درد، تب
• سرفه خشک
• گرفتگی های عضلانی
• درد در ناحیه پا یا پشت
• درد معده، اسهال
• سردرد، سرگیجه
• احساس خستگی

مشکلات خواب (بی خوابی)
توجه: در دوره مصرف لوزارتان ممکن است به سادگی دچار کم آبی بدن شوید که می تواند به فشار خون بالا یا عدم تعادل خطرناک الکترولیت در بدن منجر شود. در صورت استفراغ و اسهال طولانی یا تعریق بیش از حد با پزشک تماس بگیرید.

موارد ذکر شده لیست کامل عوارض جانبی لوزارتان نمی باشد، توصیه می شود در صورت مشاهده هر گونه علائم مشکوک با پزشک مشورت کنید.

موارد احتیاطی مصرف لوزارتان
قبل از مصرف لوزارتان در صورت حساسیت به این دارو یا هرگونه آلرژی دیگر به پزشک اطلاع دهید.
قبل از استفاده سابقه پزشکی خود را در اختیار پزشک قرار دهید به خصوص اگر از بیماری های زیر رنج برده اید:
– بیماری کبد
– بیماری کلیوی
– کم آبی و کمبود مواد معدنی شدید
– نارسایی احتقانی قلب
– عدم تعادل الکترولیت (مثلا سطح بیش از حد پایین پتاسیم بدن)

این دارو ممکن است باعث سرگیجه شود و مصرف همزمان الکل یا ماری جوانا می تواند سرگیجه را تشدید کند. تا زمانی که تحت تاثیر دارو هستید از رانندگی، کار با ماشین آلات سنگین و هر کاری که نیاز به هوشیاری کامل دارد اجتناب کنید.
در دوره مصرف لوزارتان از نوشیدن الکل اجتناب کنید زیرا الکل فشار خون را افزایش داده و عوارض جانبی دارو را تشدید می کند.
مصرف لوزارتان ممکن است سطح پتاسیم بدن را افزایش دهد، قبل از استفاده از مکمل های پتاسیم یا جایگزین های نمکی حاوی پتاسیم با پزشک مشورت کنید.
قبل از عمل جراحی لیست داروهای خود را در اختیار پزشک یا دندانپزشک قرار دهید.
در دوره درمان نیاز به انجام منظم آزمایش های پزشکی مانند عملکرد کلیه و سطح پتاسیم خون می باشد.
 

لوزارتان برای بارداری
مصرف لوزارتان در دوران بارداری ممکن است به جنین آسیب برساند و باعث مسمومیت و مرگ جنین شود.

در صورت باردار شدن یا قصد بارداری در دوره مصرف لوزارتان حتما با پزشک مشورت کنید.

 

لوزارتان و شیردهی
هنوز مشخص نشده که لوزارتان به شیر مادر منتقل می شود یا خیر، توصیه می شود قبل از شیردهی حتما با پزشک مشورت کنید.

تداخل دارویی لوزارتان

اگر به دیابت یا بیماری کلیوی هستید از مصرف همزمان لوزارتان با داروهای حاوی آلیسکیرن خودداری کنید.

در صورت مصرف هر یک از داروهای زیر قبل از مصرف لوزارتان با پزشک مشورت کنید:

• آسپرین یا سایر داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن، ناپروکسن، دیکلوفناک، ایندومتاسین، ملوکسیکام و غیره
• دیورتیک های پتاسیم دار
• فلوکونازول
• لیتیوم
• فنوباربیتال
• مکمل های پتاسیم
• سایر داروهای فشار خون
• سلکوکسیب
• داروهای افزایش دهنده سطح پتاسیم خون مانند بازدارنده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین از جمله بنازپریل، قرص های جلوگیری از بارداری حاوی دروسپیرنون

نکته: برخی محصولات دارای ترکیباتی هستند که ممکن است فشار خون را افزایش داده و نارسایی قلبی را بدتر کند، توصیه می شود قبل از مصرف داروها به خصوص داروهای سرماخوردگی، سرفه، داروهای رژیمی و داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی با پزشک مشورت کنید.

توجه: موارد ذکر شده در بالا کامل نمی باشد و داروهای ذکر شده ممکن است با اسامی تجاری دیگری عرضه شده باشد، بنابراین برای جلوگیری از هر گونه تداخل دارویی توصیه می شود قبل از مصرف لوزارتان حتما پزشک را از لیست تمام داروهای مصرفی شیمیایی و گیاهی، مکمل ها، ویتامین ها و غیره مطلع کنید.

دوز مصرف لوزارتان

لوزارتان یک داروی تجویزی است و دوز مصرف آن تنها توسط پزشک و با توجه به شرایط پزشکی بیمار تعیین می شود، از مصرف خودسرانه یا کاهش و افزایش مصرف این دارو اجتناب کنید و حتما قبل از مصرف با پزشک مشورت کنید.

برخی دوزهای معمول لوزارتان عبارتند از:

دوز اولیه: در بزرگسالان مبتلا به فشار خون بالا و نفروپاتی دیابتی دوز شروع معمولا 50 میلی گرم در روز است اما پزشک برای افرادی که تحت درمان با دیورتیک قرار دارند ممکن است از دوز 25 میلی گرم 1 یا 2 بار در روز شروع کند.

دوز معمول: 25 تا 100 میلی گرم که در 1 یا 2 نوبت تقسیم می شود

اثر مصرف لوزاراتان معمولا در هفته اول درمان مشاهده و تاثیر کامل آن بین 3 تا 6 هفته بعد مشخص می شود.

 

عوارض مصرف بیش از حد لوزارتان
اوردوز لوزارتان ممکن است باعث ضربان قلب بیش از حد سریع یا آهسته، سرگیجه، ضعف شدید یا حالت غش در فرد شود. در صورت بروز این علائم با اورژانس تماس بگیرید.

 

اشکال دارویی لوزارتان
برخی اشکال دارویی لوزارتان در ایران عبارتند از:

• قرص لوزارتان 25 و 50 میلی گرم
• قرص لوستار 25 و 50 میلی گرم
• قرص لوتنسین 25 و 50 میلی گرم
• قرص پوزارکس 25 و 50 میلی گرم
• قرص لوزن 25 میلی گرم
• قرص لوزاتن 25 و 50 میلی گرم
• قرص لوزار 25 و 50 میلی گرم
• قرص لوزامد 25 و 50 میلی گرم
• قرص پوزارکس 50 میلی گرم
• قرص کاردیوزان 50 میلی گرم
• قرص لوزاور 50 میلی گرم
• قرص لوزاور 25 میلی گرم
• قرص کاردیوسان 25 میلی گرم